Co sprawia, że lubimy czytać określone gatunki książek?

Tydzień temu pisałem Ci o tym, jak wymyślić temat przewodni naszego opowiadania lub książki. A dzisiaj powiem ci krótko, co każde opowiadanie musi zawierać. Chodzi mi o sceny i zdarzenia, jakie należy umieścić w treści, żeby na przykład romans można było nazwać romansem.

Każdy gatunek (horror, thriller, kryminał itp.) cechuje się tym, że wymaga pewnych scen, których spodziewamy się, że zawsze znajdą się w tekście. Brak jednej z nich może powodować, że czytelnik poczuje się zawiedziony lekturą.

Jeśli planujesz napisać dłuższą fabułę, to zawsze na początku określ, do jakiego gatunku przynależy pisany przez Ciebie utwór. Możesz wtedy z łatwością odnaleźć, co należy umieścić w treści.

Przykładowa spójrzmy na taki kryminał.

Zwykle na samym początku mamy zbrodnię. Odkrywane jest ciało zamordowanego i od tego zaczyna się śledztwo – kto i dlaczego zabił. Kolejne sceny to podążanie za wskazówkami. Bardzo często stosuje się tu zmyłki czytelnika, zwane „Red Herrings”. Sposób ten polega na naprowadzaniu bohatera na odkrywane wskazówki, które okazują się mylne. To, że są one błędne, dowiadujemy się z kolejnych wydarzeń.

Oczywiście w kryminale występuje zbrodniarz oraz detektyw (osoba rozwikłująca zagadkę). Warto, żeby przestępca wykazywał się dużym sprytem, by ukrył swoją tożsamość i pozostawił mylące motywy.

Jego przeciwnik, nasz śledczy musi cechować się bystrością, pozwalającą mu rozwikłać sprawę. Jeśli nie jest profesjonalistą, to należy obdarzyć go specjalnymi umiejętnościami lub talentem, pozwalającym odszyfrowywać wskazówki pomijane przez innych.

Kolejną z częstych scen jest przemówienie na cześć złoczyńcy. Gdy nasz detektyw czuje się pokonany, nie ma więcej wskazówek i sprawa wydaje się beznadziejna, dopełnieniem jest przemowa wychwalająca spryt zbrodniarza. Pozwala podnieść to rangę śledczego, który zmierzył się z takim znakomitym przeciwnikiem. Oczywiście potem i tak zbrodnia zostaje odkryta, ale ukazuje to, jaki trud został włożony w jej rozwiązanie.

Częstym zabiegiem wywierającym duży wpływ na zainteresowanie czytelnika jest sprawienie, że dochodzenie staje się osobiste dla detektywa. Należy tak go wplątać w sprawę, żeby zaczął odbierać personalnie swoje porażki.

Na zakończenie wymagane jest odkrycie przestępcy i wyjaśnienie jego prawdziwych motywów. Wszystkie hipotezy należy zakończyć jednoznacznie. Bardzo często na tym etapie przedstawiony jest przebieg dokonanej zbrodni.

Zakończenie nie musi wiązać się z ujęciem przestępcy lub jego ukaraniem. Ważne jest klarowne zakończenie, satysfakcjonujące czytelnika, który wraz ze śledczym przez całą książkę ramię w ramię próbował odkryć złoczyńcę.

Oczywiście każdy gatunek ma swoje własne wymagane konwencje, a chyba największą ich liczbę mają romanse (pierwszy pocałunek, zdrada itd.). Także przed napisaniem opowiadania lub książki zawsze zapoznaj się z nimi, tak, żeby czytelnik poczuł się ukontentowany po lekturze.