Na środek pokoju wpadł granat. Odruchowo chwyciłem dysk z biurka. W biegu szarpnąłem Eset za sobą i wyskoczyłem z celi, prosto w krzyżowy ogień salw Dosa i oddziału nieprzyjaciół. 

Detonacja wyrzuciła mnie w powietrze, a za mną poleciała Eset. Rozpętało się prawdziwe piekło. Słyszałem kanonadę, jaką prowadził Dos, ale nic już nie widziałem. Korytarze spowijał dym, który dusił i uniemożliwiał oddychanie.

Eset leżała bez ruchu. Chwyciłem ją i przerzuciłem przez ramię. Biegłem w stronę miejsca, skąd przyszliśmy. Znałem tylko tę drogę, a nie chciałem ryzykować zabłądzenia.

Położyłem dłonie na jej nagich udach i subtelnie przesunąłem wyżej. Skórę miała gładką jak aksamit o odcieniu spiżowego brązu. Chwyciła moją głowę i zaczęła całować. Jej wilgotne wargi miękko muskały moje, a język powoli wkradał się do ust. Dreszcz podniecenia przeszył me ciało, a oczy spowiła mgła pożądania.

Podciągnąłem zwiewny materiał do góry. Koronkowe białe stringi kontrastowały z opalenizną. Zsunęła dłonie na mój tors i powoli rozpinając guziki koszuli, rozchyliła ją. Taktownie ścisnąłem jej twarde pośladki, a ona w rewanżu lekko ugryzła moje sutki, by po chwili drażnić je językiem. 

Spróbowałem zdjąć jej sukienkę, ale była za ciasna.

- Zamek na plecach - poinstruowała, uśmiechając się z mojej nieporadności.